Schaalverkleining

Het is mijn stellige overtuiging dat bestuurders van publieke instellingen om goede beslissingen te kunnen nemen dicht bij het primair proces moeten staan. Of het nu gaat om de volkshuisvesting, onderwijs of zorg. Maar wat mij betreft geldt dit ook voor het openbaar bestuur. De omgeving van al deze instellingen is complex. Er zijn vele stakeholders en dus vele belangen die  afgewogen moeten worden.  Dat mag je van bestuurders verwachten.

In de uitvoering zijn het de medewerkers,  die vaak in directe relatie met de klanten, het effect van beslissingen voelen, elke dag. En daar dien je rekening mee te houden als bestuurder. Of het nu gaat om nieuwe verantwoordingseisen die de overheid permanent over ons afroept, nieuw beleid of  nieuwe systemen. Het is makkelijk beslissen bovenin de organisatie als je niet de effecten daarvan voelt en ziet. Ik merk het elke dag in het onderwijs. Nieuwe verantwoordingseisen van de overheid worden uiteindelijk neergelegd bij de docenten, het niet functioneren van ict systemen is direct merkbaar in de klas, passend onderwijs betekent een belasting voor docenten. Op de werkvloer  stapelt het zich op, ontstaat werkdruk en het gevoel van afstand. En uiteraard hebben de studenten daar last van. In de volkshuisvesting is het niet anders. Beslissingen over betaalbaarheid, nieuwbouw of renovatie, of het introduceren van een call center. Het raakt de huurders direct.

Dat moet je meewegen als je beslissing neemt, elke dag. De bestuurders van grote corporaties kunnen dat  per definitie niet. Het is mijn stelling dat het (alleen al fysiek) onmogelijk is om echt contact te hebben met de huurders als de corporatie heel groot en complex is. En ja, wat is dan groot of complex ? Laten we maar beginnen met de stelling dat werkzaamheden verrichten in meerdere steden, of met heel veel verschillende product/marktcombinaties een dusdanige complexiteit geeft dat het veel beter zou zijn om zodanig op te splitsen dat het bestuur weer dat contact kan maken.

Dat gaat niet vanzelf. Bestuurders lijken wel alleen te kunnen denken aan schaalvergroting of het nu bestuurders zijn in het openbaar bestuur (gemeenten en provincies!) of in de publieke sector . Het zal alleen lukken als het wordt afgedwongen. Eens?

Bijgevoegd; mooie sociale huisvesting.  Mijn geboortehuis in Vlaardingen in 1955!  Goed onderhouden, het staat er nog.

Auteur: Anja van Gorsel