Beleidsresistent volkshuisvesten

Het valt niet mee voor rechtgeaarde volkshuisvesters dezer dagen. En dan heb ik het over volkshuisvesters die –in de traditie van mannen (sorry dames) als de Klerk en Schaeffer- beseffen dat het in ons vak om méér gaat dan alleen om de stenen. Die volkshuisvesting ook zien als motor om mensen mee te kunnen laten doen en vooruit te laten komen. En beseffen dat goed wonen zo bijdraagt aan gelijke kansen, toch een mooi sociaal-democratisch ideaal, niet Victor?

Ironisch dat juist een monsterverbond in een kabinet met de PvdA dit oude, maar nog steeds actuele, ideaal bij het oud vuil dreigt te zetten. Terug naar de kerntaak betekent nu niet vanuit het wonen bijdragen aan een rechtvaardiger samenleving, maar je beperken tot “het bouwen en onderhouden van sociale huurwoningen”, tot de stenen dus. Daar waar corporaties door genoemde partij recent nog werden uitgenodigd fors in sociale stijging in de oude wijken te investeren wordt het ze nu zo ongeveer verboden. En helemaal teleurstellend is dat veel collega’s, ook de Vogelaar-aanhangers van weleer, slaafs volgen en zich onder het mom van te hoge bedrijfslasten schielijk uit de wijk terugtrekken.

In het Tilburgse hebben wij onze huurders en andere belanghouders de vraag voorgelegd wat wij zouden moeten doen. Wij investeren 2,5 x zoveel in leefbaarheid dan vergelijkbare corporaties, met name door onze aanwezigheid in onze buurten, waar vooral onze buurtbeheerders en leefbaarheidsconsulenten dagelijks aan de slag zijn voor en vooral mét onze bewoners. Dat resulteert onder meer in een bovengemiddelde klanttevredenheid terwijl we met onze bedrijfslasten tot de goedkoopste corporaties in Nederland behoren; een AA-score in de kersverse benchmark, jawel…

Voor ons beslissend is dat onze bewoners, gemeente en maatschappelijke partners ons lokaal desgevraagd oproepen om gewoon dóór te blijven gaan met onze leefbaarheidsinvesteringen, sterker nog, die uit te breiden waar mogelijk. Onze lokale werkelijkheid staat daarmee haaks op het Haagse beleid en nodigt ons uit onszelf als het ware beleidsresistent te blijven inzetten voor oude en actuele idealen. Gewoon doorgaan dus!

Auteur: René Scherpenisse